مرسوم است که جواب نامه را کتبا به فرستنده می‌فرستنداما فاطمه جان تو تنها ده سالت بود که خطاب به من و مردم سرزمینت با قلمت نه با قلبت نامه نوشتی…نامه تو سراسر نور بود درحالی‌که می‌توانست یک شکوائیه تمام عیار باشد فاطمه جان تو ده سال داشتی تو درد می‌کشیدی اما نامه‌ات سراسر قدردانی ….

قدردان شما مردم عزیز هستمنمی‌خواهم به قیاس آقایان با کلمات بازی کنم اما حقیقت محض همین است که خانه ای‌بی به لطف مهر شما خوبان چراغش روشن است. هیچ وقت یادم نمی‌رود روزهای اول تاسیس خانه ای‌بی را که تا پروانه‌ها را شناختید چگونه دلسوزانه و مخلصانه برای یاری پیش قدم شدید. خدا شاهد بود ….

من این روزها مدام در سفرم. سفر البته نه به آن معنای اولیه که به ذهن متبادر می شود اگر از همراهان صفحه اینستاگرام من باشید احتمالا می دانید ماجرا از چه قرار است… شهر به شهر به عیادت پروانه ها می رویم و به عیادت از حالشان تا با گپ و گفتی چند ساعته ….

چند سالی ست که زندگی ام دچار یک تحول عمیق شده است. انگار که وارد یک دنیای عجیبی شده ام که تا پیش از آن وجود نداشت. تا چند سال قبل عادت هایم مرا از خواب صبحگاهی بیدار می کردند. عادت برای شروع یک روز جدید، رفتن به محل کار و بازگشتن. اما این سالهایی ….